Berichten

ZOEK DE 10 VERSCHILLEN

Leavenworth gevangenis, Kansas, 4 mei 1903. Een nieuwe gevangene genaamd Will West wordt binnengelaten. De inschrijvingsofficier meende hem eerder gezien te hebben, maar Will ontkende bij hoog en bij laag ooit eerder gevangen gezeten te hebben.
De officier mat zijn lichaamsmaten na, en kwam even later met een foto aanzetten met daaronder de naam: William West. “Ziet u wel dat ik u ergens van kende?”
Maar Will bleef ontkennen. “Dat kan niet, ik ben hier nooit eerder geweest, en ik heb geen idee hoe u aan mijn foto komt.”

Will had gelijk, en zijn gelijk was eenvoudig aan te tonen. William West was op 9 september 1901 opgesloten voor moord, en zat nog in de gevangenis. Dezelfde naam, vrijwel dezelfde maten en vrijwel identieke gezichten.

Het verhaal wil dat deze bijna-verwisseling de aanleiding was tot de invoering van een vingerafdrukkenregister. Dat zo’n register in 1901al bij Scotland Yard was ingevoerd, de oversteek van Engeland naar Amerika had gemaakt en daar nu langzaam terrein won doet niet af aan het verhaal.

Vingerafdrukken zijn vrijwel uniek. De klassieke gedachte is dat kans dat je iemand tegenkomt met vingerafdrukken die exact gelijk zijn aan die van jou ongeveer 1 op 64 miljoen is. Dat is voldoende zekerheid om met behulp van je vingerafdrukken te bewijzen dat jij het bent. Immers, er lopen anderen rond met dezelfde vingerafdrukken, maar vindt die maar eens. Een ander voordeel van vingerafdrukken is dat de ze gebruikt kunnen worden in situaties waarin een verdachte niet wenst mee te werken. Zijn vingerafdruk blijft zijn vingerafdruk. Klaar.

KORTE UITLEG

Een digitale vingerafdruk is een getal. Een groot getal. Net als het patroon van ribbels in een gewone vingerafdruk gebruikt kan worden om een persoon te identificeren, kan dit getal gebruikt worden om een bestand te identificeren.

Om aan de vingerafdruk van een bestand te komen wordt een wiskundige functie uitgevoerd. Een hashfunctie. Die vat het bestand op een unieke manier samen. Het getal, de vingerafdruk, die de functie oplevert moet voldoen aan de volgende voorwaarden:

• Uit hetzelfde bestand komt altijd dezelfde vingerafdruk
• Als er ook maar één bitje verandert in het bestand, dan komt er een totaal andere vingerafdruk uit;
• Het is praktisch onmogelijk om een ander bestand te maken met dezelfde vingerafdruk;
• Startend met de vingerafdruk is het praktisch onmogelijk om te raden hoe het bestand eruitzag.

Kortom, als je een bestand hebt dan is de unieke digitale vingerafdruk snel en eenduidig uit te rekenen, maar de andere kant op lukt niet.

Een van de populaire methodes voor het maken van digitale vingerafdrukken is SHA-256. Deze methode gebruikt getallen van 256 bits. Dat levert twee tot de macht 256 getallen op, ruwweg het aantal atomen in het waarneembare universum. De kans op dubbelen is, laten we zeggen, vrij klein.

GEBRUIK

Een digitale vingerafdruk kan gebruikt worden om te bewijzen dat een gekopieerd bestand gelijk is aan het originele bestand. Bij het kopiëren van grote hoeveelheden gegevens hoef je zo alleen maar te checken of de vingerafdrukken gelijk zijn, en zo ja, dan is het kopiëren goed gegaan. Zo nee, dan weet je dat er iets fout is gegaan, maar niet waar.

Ook in de rechtsgang wordt veel gebruik gemaakt van digitale vingerafdrukken. Bij het veiligstellen van een computer van een verdachte bijvoorbeeld is het noodzakelijk om te bewijzen dat de forensische kopie identiek is aan het origineel. Dat kan met een digitale vingerafdruk.

Een andere toepassing is bij onderzoek naar kinderpornografisch materiaal. Verschillende politiediensten hebben een database van de vingerafdrukken van bekend materiaal. Die kunnen automatisch en snel vergeleken worden met de vingerafdrukken van bestanden op de computer van een verdachte. Dat betekent dat de medewerkers niet meer hoeven te kijken naar (bestaande) schokkende beelden.

Veel internetbedrijven proberen digitale vingerafdrukken te verzamelen van de webbrowsers van de bezoekers van hun websites. Dit kan gebruikt worden om financiële fraude tegen te gaan maar ook voor reclamedoeleinden. De bedrijven weten in het laatste geval (nog) niet wie u bent, maar wel uw specifieke en redelijk unieke browserinstellingen.

Kortom:
Digitale vingerafdrukken zijn een handig hulpmiddel om te bewijzen dat twee bestanden hetzelfde zijn zonder ze elke keer bit voor bit te vergelijken. Een handig hulpmiddel om aan te tonen dat er niet gefraudeerd kan zijn. Ze zijn onmisbaar in een goede rechtsgang, kunnen een rol spelen in fraudepreventie, maar ze kunnen ook gebruikt worden om te proberen u (of eigenlijk uw browser) te identificeren.

WILL EN WILLIAM WEST

Will en William West zaten nog steeds in Leavenworth toen daar op op 19 oktober 1905 de vingerafdrukken van de gevangenen werden afgenomen. En hoeveel de twee Wills ook op elkaar leken, hun vingerafdrukken waren verschillend. En zo is het ook met digitale vingerafdrukken: het kleinste verschil leidt tot een andere vingerafdruk.

 

Sources:

A Fingerprint Fable: The Will and William West Case
ROBERT D. OLSEN, SR.
November 1987, Vol. 37, No. 11 issue of Identification News