Berichten

Wat deden wizzkids voordat er computers en internet waren om mee te spelen? Ze speelden met het telefoonnet. Toen in de jaren ‘50 de operators langzaam vervangen werden door enorme schakelmachines ontstond daarmee de grootste machine ter wereld. Het draaitoestel werd vervangen door het druktoestel, en de klikjes werden vervangen door tonen.

 

Spelen met het telefoonnet

Een aantal jongeren ontdekte al snel de mogelijkheden die het automatisch toonkiezen bood. Als je ze slim nadeed kon je de verbinding verbreken. En een nieuwe verbinding opbouwen. En zo gratis bellen. Niet dat het daar in de begindagen om ging – het ging om ontdekken hoe het netwerk in elkaar zat. Iedereen was nog heel naief. Inclusief Bell Labs, die het hele ontwerp van het toonsysteem trots publiceerde.

Het “hacken” van telefoongesprekken was mogelijk omdat de tonen die werden gebruikt om het nummer te kiezen over dezelfde lijn werden gestuurd als de gesprekken. Dat was een beslissing uit de jaren ‘30 – een zinvolle beslissing, want dat scheelt een hoop bandbreedte en dus een hoop kosten. Maar vanuit security-perspectief niet zo’n verstandige oplossing. Want niet alleen konden de bellers de tonen horen, ze konden ze ook nadoen.

De eerste jongeren die daar in de jaren ‘50 achter kwamen waren blind. Voor hen was de telefoon een geweldig tool, en met een scherper dan gemiddeld gehoor waren ze in staat om de code te ontcijferen. 2600 Herz fluiten zorgde ervoor dat het gesprek werd afgebroken maar het systeem de verbinding wel behield. Zodat je een ander nummer kon bellen.

Phreakers en blue boxes

Eind jaren zestig ontstond er een heuse community van Phone Phreakers, zoals ze later genoemd zouden worden. Phreaken is daarbij een samenraapsel van PHone, fREAKen, maar ook frequency. Ze ontwierpen apparaatjes, zogenaamde Blue Boxes, waarmee je de tonen kon namaken. Ingewikkelde zelf-gelaste analoge uitvindsels, waarbij de toonhoogte niet altijd zuiver was – want die hing onder andere af van hoe warm het apparaat was. Maar ze werkten!

De phreakers community groeide – tot groot chagrijn van AT&T, de monopolie-telefoonaanbieder van de Verenigde Staten. En met de groei veranderde ook het karakter van het phreaken. Steeds meer mensen haakten aan met het doel om gratis te kunnen bellen. Hoe het telefoonsysteem in elkaar zat kon ze niets schelen. Phreaking werd niet direct mainstream, maar wel bekender. In oktober 1971 verscheen er een artikel in Esquire  over de phreakers en wat ze konden met het telefoonsysteem met hun blue boxes. 

 

Steve Wozniak

Een van de lezers van dat artikel was Steve Wozniak, 20 jaar – een van de latere oprichters van Apple. Hij kon niet geloven wat hij las. Hij belde zijn vriend Steve Jobs, toen 17, en samen besloten ze in de Stanford bibliotheek op zoek te gaan naar de Bell manual waarin de frequenties werden beschreven. Die manual bleek nog gedetailleerder dan ze hadden gehoopt.

Diezelfde avond nog sloegen ze aan het bouwen met een stapel analoge onderdelen. Resistors en condensators en spoelen – het was allemaal niet precies genoeg. Wozniak wist de oplossing: het moest digitaal. Gelukkig was hij kort geleden begonnen met het ontwerpen van digitale circuits. De eerste digitale blue box was dan ook binnen een paar maanden een feit. Wozniak beweerde dat hij bij geen enkel ontwerp zo trots was geweest als bij dit. “Als we deze Blue Boxes niet hadden gemaakt was er waarschijnlijk ook geen Apple geweest.”

Steve Jobs

Waarna Steve Jobs meende dat ze de blue boxes wel konden verkopen. Ze waren veel preciezer en veel mooier dan alle andere blue boxes (een bekend thema). En zo geschiedde. De Steves verkochten ze voor 170 dollar per stuk. Daarmee waren ze ook veel duurder dan alle andere blue boxes (wederom een bekend thema). Alle boxen bevatten een briefje met de tekst “He’s got the whole world in his hands.” Als je box niet meer werkte en je het briefje kon laten zien zou hij kosteloos gerepareerd worden.

 

Het maken van de blue boxes was veel werk, en Wozniak kreeg een baan bij Hewlett-Packard, en zo kwam er langzaam een einde aan de bouw en verkoop van de illegale producten.

 

Ondertussen was het gratis bellen dermate de spuigaten uitgelopen dat AT&T en de FBI serieus actie begonnen te ondernemen. Het zou nog even zou duren voordat de eerste phone phreaker ook echt de gevangenis in zou gaan, maar er werden wel steeds meer mensen opgepakt die illegaal aan het bellen waren. AT&T had een manier uitgedokterd om dat te herkennen en te herleiden. En de FBI verzamelde steeds meer Blue Boxes. Ook steeds meer fraai uitgevoerde met een briefje erin met daarop de tekst “He’s got the whole world in his hands.”

Het was duidelijk dat er een verband tussen de boxen was, maar gelukkig voor de Steve’s (en mogelijk ook voor alle Apple fans) wist de FBI het verband niet naar hen door te trekken.

 

---

Meer? In deze korte film worden de Steves geïnterviewd over hun phreaker-verleden.